LöWi singt Weihnachtslieder

Am Dom zo Kölle
Schnorrenberg 1948

Am Dom zo Kölle – zo Kölle am Rhing
do klinge de Jlocke su prächtich un fing.
Se dunn uns sare – wat all mer jehatt,
et jov doch op Ääde kein schönere Stadt.
Die Stroße un Jässjer – die Hüsjer apaart,
dren wor noch e Levve vun ech kölscher Art.
Wat hammer jesunge als ech kölsche Fetz,
uns leev kölsche Mädcher wor jet för et Hätz.

Am Dom zo Kölle – zo Kölle am Rhing
do klinge de Jlocke su prächtich un fing.
He welle mer blieve – he sin mer zo Huus,
he kritt uns kei Deuvel, kei Deuvel erus.

Am Dom zo Kölle – zo Kölle am Rhing
do klinge de Jlocke su prächtich un fing.
Se dunn uns mahne an fröhere Zick
un loßen uns ahne, wat fän litt un wigg.
De Wolke, se wandre am himmlische Zelt,
wie schön wor uns Kölle – wie schön wor de Welt.
Stolz fahren de Scheffe om Rhing fruh dohin,
die Zauberprach jov et nur einmol zo sinn.

Am Dom zo Kölle – zo Kölle am Rhing
do klinge de Jlocke su prächtich un fing.
Jöv Jott singe Säje, dat uns bliev die Stadt,
wo jeder op Ääde sing Freud doch dran hatt.